Boże Narodzenie — Dzień Powszedni
Rok
2025/2026
— Cykl
A/II
Pierwsze czytanie
1 J 2, 3-11
Najmilsi: Po tym poznajemy, że Go znamy, jeśli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi, że Go zna, a nie zachowuje Jego przykazań, jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Lecz kto zachowuje Jego słowo, w tym prawdziwie miłość Boża jest doskonała; po tym poznajemy, że w Nim jesteśmy. Kto mówi, że w Nim trwa, powinien sam postępować tak, jak On postępował. Najmilsi, nie piszę wam nowego przykazania, ale przykazanie stare, które mieliście od początku. Starym przykazaniem jest słowo, które słyszeliście. A jednak piszę wam nowe przykazanie, które jest prawdziwe w Nim i w was, ponieważ ciemność przemija, a prawdziwa światłość już świeci. Kto mówi, że jest w światłości, a nienawidzi swego brata, dotąd jeszcze jest w ciemności. Kto miłuje swego brata, trwa w światłości i nie ma w nim zgorszenia. Kto zaś nienawidzi swego brata, jest w ciemności i w ciemności chodzi, i nie wie, dokąd idzie, bo ciemność zaślepiła jego oczy.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, * śpiewajcie Panu, cała ziemio! * Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię.
Z dnia na dzień głoście Jego zbawienie. * Głoście Jego chwałę między poganami, * Jego cuda pośród wszystkich narodów.
Lecz Pan uczynił niebiosa. * Wyznanie i piękno przed Jego obliczem, * świętość i wspaniałość w Jego świątyni.
Z dnia na dzień głoście Jego zbawienie. * Głoście Jego chwałę między poganami, * Jego cuda pośród wszystkich narodów.
Lecz Pan uczynił niebiosa. * Wyznanie i piękno przed Jego obliczem, * świętość i wspaniałość w Jego świątyni.
Ewangelia
Łk 2, 22-35
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu, jak jest napisane w Prawie Pańskim: Wszelki pierworodny płci męskiej będzie poświęcony Panu; i aby złożyć ofiarę, według tego, co powiedziano w Prawie Pańskim: Parę synogarlic albo dwa młode gołębie. A oto był w Jerozolimie człowiek, któremu na imię było Symeon; a człowiek ten był sprawiedliwy i bogobojny, oczekujący pocieszenia Izraela, a Duch Święty był w nim. I otrzymał objawienie od Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, dopóki nie zobaczy Chrystusa Pańskiego. I przyszedł w Duchu do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby z Nim postąpić według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia i błogosławił Boga, mówiąc: "Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu w pokoju, według słowa Twojego; bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś przed obliczem wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela". A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. I błogosławił ich Symeon, i rzekł do Maryi, Jego Matki: "Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją własną duszę miecz przeniknie – aby wyszły na jaw zamysły wielu serc".