Adwent — Dzień PowszedniRok 2025/2026 — Cykl A/II
Pierwsze czytanie
Iz 30, 19-21. 23-26
To mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Ludu Syjonu, ty będziesz mieszkał w Jeruzalem; płacząc, nie będziesz już płakał. Z pewnością zmiłuje się nad tobą na głos twojego wołania; gdy tylko usłyszy, odpowie ci. I da wam Pan chleb w ucisku i wodę w utrapieniu; i nie sprawi, że odleci od ciebie twój nauczyciel, a twoje oczy będą patrzeć na twojego mistrza. I twoje uszy usłyszą słowo tego, kto upomina za plecami: „To jest droga, idźcie nią”, i nie zbaczajcie ani na prawo, ani na lewo. I da deszcz twojemu siewowi, gdziekolwiek posiejesz w ziemi, a chleb z plonów ziemi będzie bardzo obfity i syty; w owym dniu twój baranek będzie się pasł na przestronnym pastwisku. A woły i osły, które uprawiają ziemię, będą jeść mieszankę zbożową, przewianą na klepisku. I na każdej wysokiej górze, i na każdym wzniesionym pagórku będą rzeki płynących wód w dniu wielkiej rzezi, gdy wieże upadną. I światło księżyca będzie jak światło słońca, a światło słońca będzie siedmiokrotne, jak światło siedmiu dni, w dniu, gdy Pan opatrzy ranę swego ludu i uleczy sińce jego razów.
Psalm
Ps 147A (146), 1-2. 3-4. 5-6
Refren: Szczęśliwi wszyscy, którzy ufają Panu.
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy; *
naszemu Bogu przystoi radosne i piękne chwalenie.
Pan buduje Jeruzalem, *
zgromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy skruszonych w sercu *
i przewiązuje ich rany.
On liczy mnóstwo gwiazd, *
i nadaje im wszystkim imiona.
Wielki jest nasz Pan i wielka Jego moc, *
a Jego mądrości nie ma miary.
Pan podnosi łagodnych, *
a grzeszników poniża aż do ziemi.
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy; *
naszemu Bogu przystoi radosne i piękne chwalenie.
Pan buduje Jeruzalem, *
zgromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy skruszonych w sercu *
i przewiązuje ich rany.
On liczy mnóstwo gwiazd, *
i nadaje im wszystkim imiona.
Wielki jest nasz Pan i wielka Jego moc, *
a Jego mądrości nie ma miary.
Pan podnosi łagodnych, *
a grzeszników poniża aż do ziemi.
Ewangelia
Mt 9, 35 – 10, 1. 5a. 6-8
Interpretacje
Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski, nauczając w ich synagogach i głosząc Ewangelię o królestwie, i lecząc każdą chorobę i każdą słabość. A widząc tłumy, ulitował się nad nimi, bo byli znużeni i leżeli jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swoich uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo”. I zwoławszy swoich dwunastu uczniów, dał im władzę nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelką chorobę i wszelką słabość. Tych dwunastu posłał Jezus, rozkazując im: „Idźcie raczej do owiec, które zginęły z domu Izraela. A idąc, głoście, mówiąc: Przybliżyło się królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie demony. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.

