Czytanie: Iz 40, 25-31

„Z kim więc Mnie porównaliście i zrównaliście?” – mówi Święty. Podnieście oczy wasze w górę i zobaczcie, kto to stworzył: Ten, który wyprowadza ich zastępy według liczby i woła wszystkie po imieniu; z powodu wielkości Jego siły i potęgi mocy, żadnego nie brakowało. Dlaczego mówisz, Jakubie, i powiadasz, Izraelu: Zakryta jest droga moja przed Panem, a sprawa moja odeszła od Boga mojego? Czy nie wiesz, albo nie słyszałeś? Pan jest Bogiem wiecznym, który stworzył krańce ziemi; nie ustaje ani się nie męczy, a mądrość Jego jest niezgłębiona. On daje siłę zmęczonemu, a temu, który nie ma mocy, pomnaża siły i krzepkość. Chłopcy ustaną i zmęczą się, a młodzieńcy upadną ze słabości. Lecz ci, którzy pokładają nadzieję w Panu, odmienią siłę, wezmą skrzydła jak orły, pobiegną, a nie będą się trudzić, pójdą, a nie ustaną.