Czytanie: Mdr 7, 22b-8, 1

W niej bowiem jest duch rozumny, święty, jedyny, rozliczny, subtelny, ruchliwy, bystry, nieskalany, jasny, nienaruszony, miłujący dobro, ostry, niepowstrzymany, dobroczynny, przyjazny ludziom, stały, niezawodny, spokojny, wszechmocny, wszystko ogarniający, przenikający wszystkie duchy rozumne, czyste i najsubtelniejsze. Bo Mądrość jest ruchliwsza niż wszelki ruch; jest tak czysta, przenika i przeszywa wszystkie rzeczy. Jest tchnieniem mocy Boga, czystym wybuchem chwały Wszechmocnego; dlatego nic nieczystego nie może w nią wejść. Bo jest ona odblaskiem światłości wiecznej, zwierciadłem bez skazy mocy Bożej i obrazem Jego dobroci. I chociaż jest jedna, wszystko może czynić i odnawia wszystko, trwając w sobie; A przechodząc z wieku na wiek w dusze święte, tworzy przyjaciół Boga i proroków. Bo Bóg kocha tylko tego, kto mieszka z Mądrością. Jest ona jaśniejsza niż słońce i przewyższa wszelkie gwiazdozbiory; w porównaniu ze światłem zajmuje pierwsze miejsce. Bo światło ustępuje nocy, ale przeciwko Mądrości zło nie może zwyciężyć. Silnie sięga od jednego krańca świata do drugiego i z wielką dobrocią rządzi całym światem.