Adwent — Dzień Powszedni
Rok
2025/2026
— Cykl
A/II
Pierwsze czytanie
Lb 24, 2-7. 15-17a
Balaam podniósłszy oczy, zobaczył Izraela mieszkającego w namiotach według swoich plemion. I był nad nim duch Boży, i wygłosiwszy swą przypowieść, rzekł: „Mowa Balaama, syna Beora, mowa człowieka, którego oko jest otwarte; mowa tego, który słyszy słowa Boga, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który upada, a oczy ma otwarte: Jak piękne są twe namioty, Jakubie, i twoje mieszkania, Izraelu! Rozciągają się jak doliny leśne, jak ogrody nad rzekami, jak namioty, które Pan rozbił, jak cedry nad wodami. Woda popłynie z jego wiader, a nasienie jego będzie w wielu wodach. Król jego będzie wywyższony ponad Agaga, i królestwo jego zostanie wywyższone”. I wygłosiwszy swą przypowieść znowu rzekł: „Mowa Balaama, syna Beora, mowa człowieka, którego oko jest otwarte; mowa tego, który słyszy słowa Boga i zna wiedzę Najwyższego, który ogląda widzenie Wszechmocnego, który upada, a oczy ma otwarte: Widzę Go, lecz nie teraz; oglądam Go, lecz nie z bliska. Wzejdzie Gwiazda z Jakuba i powstanie berło z Izraela”.
Refren: Naucz mnie, Panie, swoich drog i ścieżek.
Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, *
i naucz mnie Twoich ścieżek.
Prowadź mnie w prawdzie swojej i pouczaj mnie, *
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawiciel.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, *
i na łaski swoje, co trwają od wieków.
Wspomnij na mnie według swego miłosierdzia, *
ze względu na dobroć Twoją, Panie.
Pan jest słodki i prawy, *
dlatego wskaże drogę grzesznikom.
Pokornych poprowadzi w sądzie, *
a łagodnych nauczy dróg swoich.
Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, *
i naucz mnie Twoich ścieżek.
Prowadź mnie w prawdzie swojej i pouczaj mnie, *
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawiciel.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie, *
i na łaski swoje, co trwają od wieków.
Wspomnij na mnie według swego miłosierdzia, *
ze względu na dobroć Twoją, Panie.
Pan jest słodki i prawy, *
dlatego wskaże drogę grzesznikom.
Pokornych poprowadzi w sądzie, *
a łagodnych nauczy dróg swoich.
Gdy wszedł do świątyni, przystąpili do Niego, gdy nauczał, arcykapłani i starsi ludu, mówiąc: „Jaka mocą to czynisz? I kto Ci dał tę władzę?” Jezus odpowiadając, rzekł im: „Ja też zadam wam jedno pytanie. Jeśli mi na nie odpowiecie, i Ja wam powiem, jaką mocą to czynię. Chrzest Janowy skąd był? Z nieba czy z ludzi?” A oni rozważali to między sobą, mówiąc: „Jeśli powiemy: Z nieba, powie nam: Dlaczego więc mu nie uwierzyliście? A jeśli powiemy: Z ludzi, boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka”. Odpowiadając więc Jezusowi, rzekli: „Nie wiemy”. On również im rzekł: „Ani Ja wam nie powiem, jaką mocą to czynię”.