Adwent — Uroczystość
Rok
2025/2026
— Cykl
A/II
Pierwsze czytanie
Iz 35, 1-6a. 10
Niech się rozweseli pustynia i ziemia bezdrożna, niech się raduje pustkowie i zakwitnie jak lilia. Niech bujnie zakwitnie i weseli się radosnym śpiewem i chwałą. Chwała Libanu jest jej dana, ozdoba Karmelu i Saronu. One ujrzą chwałę Pana i wspaniałość naszego Boga. Wzmocnijcie opadłe ręce i zasilcie omdlałe kolana. Powiedzcie małodusznych: „Odwagi, nie bójcie się! Oto wasz Bóg przyjdzie z pomstą; z odpłatą Bożą On sam przyjdzie i was zbawi”. Wtedy otworzą się oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych rozwiąże się radośnie. A odkupieni przez Pana powrócą i przyjdą na Syjon ze śpiewem, a wieczna radość będzie nad ich głowami; osiągną radość i wesele, a smutek i wzdychanie uciekną.
Refren: Przybądź, o Panie, aby nas wybawić.
Pan wiary dochowuje na wieki, *
wymierza sprawiedliwość uciśnionym,
Daje chleb głodnym, *
Pan uwalnia więźniów.
Pan otwiera oczy niewidomym, *
Pan podnosi upadłych.
Pan miłuje sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.
Podtrzymuje sierotę i wdowę, *
a drogę grzeszników niszczy.
Pan będzie królował na wieki, *
Twój Bóg, o Syjonie, przez wszystkie pokolenia.
Pan wiary dochowuje na wieki, *
wymierza sprawiedliwość uciśnionym,
Daje chleb głodnym, *
Pan uwalnia więźniów.
Pan otwiera oczy niewidomym, *
Pan podnosi upadłych.
Pan miłuje sprawiedliwych, *
Pan strzeże przybyszów.
Podtrzymuje sierotę i wdowę, *
a drogę grzeszników niszczy.
Pan będzie królował na wieki, *
Twój Bóg, o Syjonie, przez wszystkie pokolenia.
Drugie czytanie
Jk 5, 7-10
Bądźcie więc cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka na cenny plon ziemi, cierpliwie go wyczekując, aż otrzyma deszcz wczesny i późny. Bądźcie i wy cierpliwi, umocnijcie serca wasze, albowiem przyjście Pana się przybliżyło. Nie narzekajcie, bracia, jeden na drugiego, abyście nie zostali osądzeni. Oto sędzia stoi przed drzwiami. Za wzór cierpliwości w cierpieniu i wytrwałości bierzcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie.
Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał dwóch ze swoich uczniów i zapytał Go: „Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy oczekiwać innego?” A Jezus odpowiadając, rzekł im: „Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i widzicie: Niewidomi widzą, chromi chodzą, trędowaci są oczyszczani, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, a ubogim głoszona jest Ewangelia. A błogosławiony jest ten, kto się Mną nie zgorszy”. Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: „Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę chwiejącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty odzianego? Oto ci, którzy w miękkie szaty się ubierają, są w domach królewskich. Więc po coście wyszli? Zobaczyć proroka? Tak, powiadam wam, i więcej niż proroka. To jest ten, o którym napisano: Oto posyłam anioła mego przed obliczem Twoim, który przygotuje drogę Twoją przed Tobą. Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał wśród synów niewiast większy od Jana Chrzciciela; lecz ten, kto jest najmniejszy w królestwie niebieskim, jest większy od niego”.