Boże Narodzenie — Uroczystość
Rok
2025/2026
— Cykl
A/II
Refren: Śpiewajcie Panu pieśń nową, albowiem cuda uczynił.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem cuda uczynił.
Zbawiła Go prawica Jego *
i Jego ramię święte.
Pan objawił swoje zbawienie, *
w oczach narodów odsłonił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na swoje miłosierdzie *
i na wierność swoją dla domu Izraela.
Wszystkie krańce ziemi ujrzały *
zbawienie Boga naszego.
Raduj się w Panu, cała ziemio, *
śpiewajcie, weselcie się i grajcie.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem cuda uczynił.
Zbawiła Go prawica Jego *
i Jego ramię święte.
Pan objawił swoje zbawienie, *
w oczach narodów odsłonił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na swoje miłosierdzie *
i na wierność swoją dla domu Izraela.
Wszystkie krańce ziemi ujrzały *
zbawienie Boga naszego.
Raduj się w Panu, cała ziemio, *
śpiewajcie, weselcie się i grajcie.
Pierwsze czytanie
Iz 52, 7-10
Jak piękne są na górach stopy zwiastuna dobrej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje dobro, obwieszcza zbawienie, mówiąc do Syjonu: "Twój Bóg króluje!". Słuchaj! Twoi strażnicy podnieśli głos, razem wznoszą okrzyki radości, bo na własne oczy widzą, jak Pan powraca na Syjon. Radujcie się, śpiewajcie razem, ruiny Jeruzalem, bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem. Pan obnażył swoje święte ramię na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.
Drugie czytanie
Hbr 1, 1-6
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy i przez Niego też stworzył wszechświat. On, będąc blaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, i podtrzymując wszystko słowem swojej potęgi, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. Stał się o tyle wyższym od aniołów, o ile odziedziczył imię różniejsze od nich. Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził? I znowu: Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem? A gdy ponownie wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: I niech Mu oddadzą pokłon wszyscy aniołowie Boży.
Ewangelia
J 1, 1-18
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła. Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz miał zaświadczyć o światłości. Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi. Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim zaś, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z woli ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy. Jan daje o Nim świadectwo i woła mówiąc: "To był Ten, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, stał się przede mną, ponieważ był wcześniej ode mnie". Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy, i to łaskę za łaską. Prawo bowiem zostało nadane przez Mojżesza, a łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział; Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, On nam Go objawił.