Czytanie: Łk 1, 67-79

W owym czasie: Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i uczynił odkupienie swego ludu. I wzbudził nam róg zbawienia w domu Dawida, sługi swego. Jak zapowiedział przez usta świętych, którzy od wieków byli jego prorokami: Wybawienie od naszych wrogów i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą. Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i wspomnieć na swoje święte przymierze. Przysięgę, którą złożył Abrahamowi, ojcu naszemu, że da nam to, iż wybawieni z ręki naszych wrogów, będziemy Mu służyć bez lęku, w świętości i sprawiedliwości przed Nim, po wszystkie nasze dni. A ty, chłopcze, będziesz nazwany prorokiem Najwyższego, bo pójdziesz przed obliczem Pana, aby przygotować Jego drogi. Aby dać Jego ludowi poznanie zbawienia na odpuszczenie ich grzechów. Przez wnętrzności miłosierdzia naszego Boga, w których nawiedził nas Wschodzący z wysoka. Aby oświecić tych, którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, aby skierować nasze stopy na drogę pokoju”.