Adwent — Dzień Powszedni
Rok
2025/2026
— Cykl
A/II
Pierwsze czytanie
Ml 3, 1-4; 4, 23-24
To mówi Pan Bóg: „Oto Ja posyłam mojego anioła, i przygotuje drogę przed moim obliczem. A wkrótce przyjdzie do swojej świątyni Pan, którego szukacie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto przychodzi, mówi Pan Zastępów. Lecz któż będzie mógł pomyśleć o dniu Jego przyjścia? I któż się ostoi, by Go zobaczyć? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ziele foluszników. I usiądzie, wytapiając i oczyszczając srebro, i oczyści synów Lewiego, i przeselekcjonuje ich jak złoto i jak srebro, i będą składać Panu ofiary w sprawiedliwości. I spodoba się Panu ofiara Judy i Jerozolimy, jak za dawnych dni i jak za lat starożytnych. Oto Ja poślę wam proroka Eliasza, zanim przyjdzie dzień Pański, wielki i straszny. I zwróci serce ojców ku synom, a serce synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie uderzył ziemi klątwą”.
Refren: Podnieście głowy, bo Zbawca nadchodzi.
Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, *
i naucz mnie Twoich ścieżek.
Prowadź mnie w prawdzie swojej i pouczaj mnie, *
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawiciel.
Pan jest słodki i prawy, *
dlatego wskaże drogę grzesznikom.
Pokornych poprowadzi w sądzie, *
a łagodnych nauczy dróg swoich.
Wszystkie ścieżki Pana to miłosierdzie i prawda *
dla tych, którzy szukają Jego przymierza i świadectw.
Pan jest twierdzą dla tych, którzy się Go boją, *
i przymierze swoje im oznajmi.
Daj mi poznać drogi Twoje, Panie, *
i naucz mnie Twoich ścieżek.
Prowadź mnie w prawdzie swojej i pouczaj mnie, *
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawiciel.
Pan jest słodki i prawy, *
dlatego wskaże drogę grzesznikom.
Pokornych poprowadzi w sądzie, *
a łagodnych nauczy dróg swoich.
Wszystkie ścieżki Pana to miłosierdzie i prawda *
dla tych, którzy szukają Jego przymierza i świadectw.
Pan jest twierdzą dla tych, którzy się Go boją, *
i przymierze swoje im oznajmi.
Ewangelia
Łk 1, 57-66
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. I usłyszeli sąsiedzi i krewni, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, i cieszyli się z nią. I stało się ósmego dnia, że przyszli obrzezać chłopca, i nazywali go imieniem jego ojca, Zachariaszem. A odpowiadając jego matka, rzekła: „Nie, lecz będzie nazwany Jan”. I rzekli do niej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by się nazywał tym imieniem”. I pytali na migi jego ojca, jak chce, by go nazwano. A on, poprosiwszy o tabliczkę, napisał, mówiąc: „Jan jest imię jego”. I wszyscy się dziwili. I natychmiast otworzyły się jego usta i język, i mówił, błogosławiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów; i po całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o wszystkich tych słowach. A wszyscy, którzy to słyszeli, wzięli to sobie do serca, mówiąc: „Kimże, myślisz, będzie ten chłopiec?” Albowiem ręka Pańska była z nim.